นิทาน

กาลครั้งหนึ่ง… นานมาแล้ว มีฤาษีตนหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าลึก ฤาษีตนนี้ได้เลี้ยงลิงไว้ฝูงหนึ่ง ลิงซุกซนมากจนฤาษีต้องเฆี่ยนตีอยู่เสมอ วันหนึ่งพระราชาเสด็จมานมัสการฤาษี เห็นฤาษีตีลิงก็รับสั่งว่า ” ลิงซนตามธรรมชาติของมัน ไม่ควรต้องเฆี่ยนตี ” ฤาษีก็รับคำว่าจะไม่ตีลิงอีกต่อไป แต่ทูลขอพระราชาให้งดลงอาญาราษฎรด้วย เมื่อไม่มีการลงอาญา คนร้ายก็กำเริบ ก่อความเดือดร้อนไปทั่ว

ฤาษีทูลพระราชาว่า ” ผู้ที่ไม่อยู่ในระเบียบวินัย ย่อมก่อให้เกิดความเดือดร้อน จำเป็นต้องมีการลงโทษ ” จึงเป็นที่ว่าของสำนวน “ ฤาษีเลี้ยงลิง “  ดูความหมายของสำนวนนี้ ที่มาของนิทาน : สื่อการเรียนรู้ “รู้ รัก ภาษาไทย” โดย ราชบัณฑิตยสถาน

อ้างอิง http://www.nitan108.com/